Soms komt inspiratie niet met tromgeroffel, maar op libellepoten.

Op een gewone dag, aan een tafeltje in de zon, streek ze neer: licht als adem, speels als zomerwind. Geen vluchtige passant, maar een trouwe bezoeker. Telkens weer keerde ze terug—op m’n hoofd, m’n stoel, m’n schouder— enkel bij mij. Het voelde niet toevallig, het voelde bijzonder.

Alsof ze me uitkoos en wilde zeggen: 'blijf rustig, blijf trouw aan jezelf, alles beweegt zoals het hoort, jij bent precies waar je moet zijn.'

Sindsdien is ze mijn stille muze en denk ik vaak aan haar. De libelle, symbool van lichtheid en diepgang, van vrijheid en het omarmen van verandering. Het flinterdunne evenwicht tussen beweging en rust. Aan hoe iets klein zó veel betekenis kan dragen.

Ze danst nu door de vezels van Griffel-Gifts & DDesign: in details, in kleuren, in verhalen. Ze herinnert me eraan om met zachte vleugels te creëren, maar altijd met betekenis.

Wie goed kijkt, zal haar zien. Wie voelt, zal haar begrijpen.

.